Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Low
Saxon (“Low German”)
Northern (Low) Saxon Variety of the Hadeln Region
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
Dòòr
weer dèi toenkooinig mit zien nest in t sjoer. Èinmòòl wörren dèi öllern
baaid wegvlògen – zèi wollen wat tóu vrèten hollen veur jemmer bróud ón hannen
de lutten allèin lòten.
n Stoot lòter vadder toenkeunig kaaim nò hoes.
“Wat is hier loos?” zèè hèi. “Wóukaain het jóu opjòògt? Jie zaait jo al tóuhóup
òrig verbaaisterd oet!”
“Oh, vadder,” zèègn s tóu, “n gróuten boemaan is just hier wèèn.
Hèi wuir zóu boois ón grèèsig. Haai kaaik so lèig in óns nest mit zien wòrig
gróut
óugen. Dat het óns altóuhóup so baang mòòkt!”
“Verdorig,” zaai vadder toenkooinig, “wo is è afbleven?”
„Dòòr,” zèègn s, „dòòr is hèi laangloupen.”
“Tuift aairst af,” zaai vadder toenkooinig, “dòòr gò ik achteraan.
Wèèst ne baang, kinner. Ik sjal m wól vòòt kriegen!” ón vleug achter m her.
Haai kèim rumme hörn, ón nums aanners as dèi looiw luip dòòr veur m rum.
Man – dèi toenkooinig weur ne bang. Haai koomt op dennen looiw zien rug tóu zitten
ón gaait op m dòòl. “Wat vaalt die in, nò mien hoes tóu kòmen,” zaai
haai, “ón mien kinner baang tóu mòken?”
Dèi looiw steur sik ne aan m ón gung wieter op zien pad.
Noe
kèim óns lut wipsteertig hònen ennig tóugang. “Dòòr hest doe niks verlòòrn,
raain gòaniks! Ón – sjólst doe mòl weller kòmen,” zaai
hèi, “den wòòr die! Ik mach dat jò maaist zulbst ne lieden,” zaai haai den ón
lug
aain von zien vooit op, “maan – ik sjal die wòl mit dit bèin
voors dien rug twaaibrèken!” Den vleug haai trug nò zien nest.
“Zuzóu, kinners,” zaai heèi, “dennen hef ik n ennig tinnen
mitgeven! Dennen sjölt wie hier wòl ne weller tóu zèin kriegen.”
Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Low
Saxon (“Low German”)
Northern (Low) Saxon Variety of the Hadeln Region
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
Dòòr
weer dèi toenkooinig mit zien nest in t sjoer. Èinmòòl wörren dèi öllern
baaid wegvlògen – zèi wollen wat tóu vrèten hollen veur jemmer bróud ón hannen
de lutten allèin lòten.
n Stoot lòter vadder toenkeunig kaaim nò hoes.
“Wat is hier loos?” zèè hèi. “Wóukaain het jóu opjòògt? Jie zaait jo al tóuhóup
òrig verbaaisterd oet!”
“Oh, vadder,” zèègn s tóu, “n gróuten boemaan is just hier wèèn.
Hèi wuir zóu boois ón grèèsig. Haai kaaik so lèig in óns nest mit zien wòrig
gróut
óugen. Dat het óns altóuhóup so baang mòòkt!”
“Verdorig,” zaai vadder toenkooinig, “wo is è afbleven?”
„Dòòr,” zèègn s, „dòòr is hèi laangloupen.”
“Tuift aairst af,” zaai vadder toenkooinig, “dòòr gò ik achteraan.
Wèèst ne baang, kinner. Ik sjal m wól vòòt kriegen!” ón vleug achter m her.
Haai kèim rumme hörn, ón nums aanners as dèi looiw luip dòòr veur m rum.
Man – dèi toenkooinig weur ne bang. Haai koomt op dennen looiw zien rug tóu zitten
ón gaait op m dòòl. “Wat vaalt die in, nò mien hoes tóu kòmen,” zaai
haai, “ón mien kinner baang tóu mòken?”
Dèi looiw steur sik ne aan m ón gung wieter op zien pad.
Noe
kèim óns lut wipsteertig hònen ennig tóugang. “Dòòr hest doe niks verlòòrn,
raain gòaniks! Ón – sjólst doe mòl weller kòmen,” zaai
hèi, “den wòòr die! Ik mach dat jò maaist zulbst ne lieden,” zaai haai den ón
lug
aain von zien vooit op, “maan – ik sjal die wòl mit dit bèin
voors dien rug twaaibrèken!” Den vleug haai trug nò zien nest.
“Zuzóu, kinners,” zaai heèi, “dennen hef ik n ennig tinnen
mitgeven! Dennen sjölt wie hier wòl ne weller tóu zèin kriegen.”
Frontpage
Dòòr
weer dèi toenkooinig mit zien nest in t sjoer. Èinmòòl wörren dèi öllern
baaid wegvlògen – zèi wollen wat tóu vrèten hollen veur jemmer bróud ón hannen
de lutten allèin lòten.