Vör tuyg keymen sey uut ’t water ruut,
stünden up ’t land –
elk vagel, elk minsch, elk ding
eyn steed’ twüschen dey Antarktis un Galway.
Woumoeglich speel sik dat twüschen Galway un ’t nourd af:
In ’t grote water woyrd’ dat leven waak,
dey vagels sprüngen tou hoygd, na d’n heven rup, un
dey bystaaers stünden dey muyler apen.
Den vleygen dey vleygen
un smeyten jüm er leven na dey veyr winden
un groelen: kykt my an! ik bün vrey!
Lyk as dey vagels bün ik. Goud bün ik.
Dey vagels keyken na dey heven-vlegen rup,
dey vleygen as sey dat je ook sülven deen,
keyken dey lütten vleygen afgünstig an
un weyren smachtig. – Sey vreten jüm!
Frontpage
un
dey bystaaers stünden dey muyler apen.
