Ie zult ’t niet geleuven, en gelieke hei’j
misschien ok. Mar ik hebbe heur weer eziene …
Cillie! …
Zaoterdagaovend in ’t schiensel van een hiele heldere spoekige maoneschien
en ik hadde ’t gelok, da’k mien fototo’estel bij mij had.
Mar zij stiet der op …
’t Was gewoon spoekig hoe as zij der uutzag.
Mar hèur ogen, die straalden nog altied as sterren zo mooi …
Mien maagien, wat is ’t toch wat? Ik wal
da’k oe kun hölpen, umme van dat iewige wandern of te komen …
Ik wal, da’k oe een stèe an kun bieden waor aj kunnen rusten … veur
altieden in de arms van oe geliefde Allard.
Mar ik kan dat niet. A’k oe an wul sprèken dan wao’j weer iene mit de nacht …
Een warme groet uut ’t Oogeveine. Arend Victorie, 30 november 2008
Frontpage
