Arend Victorie

[To Arend Victorie’s index]

’t Moor

Van Klaus Groth
ümmesett in ’t Dreins van Arend Victorie

Foto Delia Bremer (www.delibre.nl) Bewarkt deur Arend Victorie

at klaagt dår ’s åvends ’t Moor toch dọ̈ọ̈r?
Is dat de Wind in ’t Riet, wa’ ’k họ̈ör?
Och nee! Dat is gien Riet of Wind!
Dår schantert een Frooe! Dår reert een Kind!
’t Miert ’s åvends siek in ’t Rond,
’t Klaagt en ’t knarpt töt de Mörgenstond,
En ’t flocht vọ̈ọ̈r d’ eerste Sünnestrahlen,
As de Nävel oplöst in de Dalen.
Mår as de Schọ̈per ’s middags slöpp,
Dann hörde hie wat ’t liejsig röpp,
So diepe en domp, so swack en wiek,
As of ’t de Dood in d’Ogen keek.
’t Is een Siel en die heff gien Rüst.
Siej löst op as de Dau de Morgen küsst.

’t Is een Siel in bange Stried.
’t Singt en singt een Wiegelied.
En is ’t in ’t Moor rüsig, kold.
En jagg de Wind de Blaa’n van ’t Holt.
Dann flögg siej mit in die wilde Wind,
Een bleek, jong Wicht, in hör Arm een Kind.
In de Duvenhei, dår ligg een Fenn
Mit dooje Wilgen der rondüm hen.
In de Duvenhei ligg een diep Murass.
Gien Starvling wågt sich biej die Plass.
’t Witte Wollegrös grööt dår
Rondüm ’t bådemlose Moor.
’t Water borrelt grüün en ’t stinkt,
’t Treckt u dale en ie verdrinkt.

En in die Kuhl smeet siej ooit ie hör Kind.
Dat is de Plecke, wår a’j hör find.
Dår stieht siej en treckt üüt hör Hår.
En is op iens verdwenen töt an ’t folgend Jåhr.
De Quartel slatt, de Harvst, die kommp.
De Kukuuk is al lank verstommt.
Mår họ̈ọ̈r, wat klaagt dår lüüd en swår!
Gau is ’t weer stille, töt ankoomt Jåhr.

[To Arend Victorie’s index]