Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
De Tuunkrüper hett sien Ness in ’t Wagenschuur hatt.
Nu sünd de Ol’n beid’ mal
utflagen wess – se hebbt vœr ęhr Jung’n wat to lęben hal’n wullt – un hebbt
de Lütten
ganz alleen laten.
Na’n Tiedlang kümmt de Ol wedder to Huus.
„Wat ’s hier passeert?“ seggt he. „Wer hett ju wat daan, Kinner? Ji sünd je
ganz
verschüchtert.“
„Och, Vadder“, seggt se, „hier kööm ęben sō ’n grōten Bumann vœrbi.
De sehg’
so
bœs’
un schruterig ut. De gluup mit sien grōten Ōgen na uns’ Ness herin. Daar
hebbt
wi
uns so vœr
verfeert.“
„Sō“, seggt de Ol, „wōnęb’n is he denn afblęben?“
„Ja“, seggt se, „he is dar herümmer gahn.“
„Tööf!“ seggt de Ol, „den’ will ik na. Węęst ji man still, Kinner! Den’ will
ik
kriegen.“ Daarmit flüggt he je na.
As he üm de Eck kümmt, dō ist de Lööv’ dat, de geiht daar helang.
De Tuunkrüper is aver ne verfraarn. He sett sik up den Löb’n sin’n Rügg hen un
fangt ’n Schell’n an. „Wat hess du bi mien Huus to doon“, seggt he, „un min lütten
Kinner to verfeern?“
De Lööv’ kehrt sik dar gaar ne an un geiht sien’n Gang.
Dō
ward he noch duller schimpen, de lütt Krœtsack. „Du hess daar gaar niks verlaarn,
wi’ ’k di man segg’n! Un kümms du wedder“, seggt he, „denn schass man maal sehn!
Ik
mag ’t man ne doon“, seggt he – un daarmit böört he sien’n een’n Been in Enn’
–,
„süss pedd ik di foorts den Rügg in!“
Daarup flüggt he wa’ trügg na sien Ness hen.
„Sō, Kinner“, seggt he, „den’ he’k dat aflehrt. De kümmt ne wedder.“
Frontpage
[German Spelling] 
