Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Language information: Eastern Friesland Low Saxon is one of the varieties of the Low Saxon language,
spoken in the German region Eastern Friesland (Ostfriesland). It is one of
the dialect groups with Frisian substrates (like Low Saxon of Stellingwerf
and Groningen). The town of Hinte is located near the border between Eastern
Friesland (and thus Lower Saxony) on the German side and the province of Groningen
on the Netherlands side. [Click for more.]
De Knüüt harr sien Nüst in’t Schküür. Eenmaal wassen de Ollen beid’ utflogen.
Se wull’n wat halen, um de Jungen to futtern, un se harrn de Lüttjen heel alleen
laten.
Kört Tied later kwamm de Vader wäär.
„Wat is hier passeert?“ froog he. „Well hett jau wat daan, Kinner? Ji sünd
ja heel verdattert!“
„Och, Vader!“ sään se, „Hier kwamm nett een grote Busabella vörbi. De
sach heel düll un schrickelt ut! He keek mit sien groot Ogen in uns Nüst rin.
Daarvan hem wi uns verfehrt.“
„Oha!“ sä de Oll, „Waar is he denn bläven?“
„Ja,“ sään se, „he is daar langs gahn.“
„Wacht,“ sä de Oll, „De will ik na. Bedoort jau, Kinner. De will ik kriegen.“
Dann flatter he achteran.
As he um de Hook kwamm, was dat een Lööw’, de daar langs gung.
De Knüüt harr keen Angst. He sett sük up de Rügg van de Lööw’ un fung
düchtig an to schkell’n. „Wat hest du bi mien Huus to söken,“ sä he, „un mien
lüttje Kinner to verfehren?“
De Lööw’ kümmer sük gaar neet un gun’ sien Weg.
Dau schkull he noch mehr, de lüttje driest Keerl. „Gaarnix hest du daar
to söken, segg ik di! Un wenn du wäär kummst,“ se he, „dann kannst du wat beläven!
Ik wull dat ja egentlich neet daun,“ sä he un till een van sien lüttje Benen
an, „aber ick kann die d’ Rügg mit disse Been tomaal bräken!“
Daarnah flatter he wäär to sien Nüst torügg.
„So, Kinner,“ sä he, „de hebb ik mien Menen seggt. De kummt noit wäär!“
Frontpage
[Regularized
German Spelling] 