Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Mäkelnborger Platt
Mecklenburg Low Saxon
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
Language
information: Mecklenburg Low Saxon, belongs to the northeastern dialect group to which also
the dialects of Pomerania belong. Like all Eastern Low Saxon dialects,
it has a West Slavonic substrate or at least West Slavonic influences.
However, Slavonic traces are not as strong in the dialects of Mecklenburg
and Western Pomerania as they are in some dialects farther south and
east, and, like this one of Schwerin, they are mutually rather well intelligible
with most North Saxon dialects. [Click here for more.]
De nettel-koenig het syn nest in ’t wagen-schuur hat. Nu sünd de olden al bayd’
maal uut-vlagen west – sey hebben voer er jungen wat tou leven halen wuld –
un hebben de lütten so raygen-weg alleyn laten.
Na ’ne tydlang kümt de old wedder na huus’.
„Wat is hyr malloyrd?“ segt hey. „Wekker het juug wat daan, kinder? Jy sünd je bannig verbaast.“
„Ach, Vadder“, segt sey, „hyr keem up stunds so ’n groten bule-man voer by. De
seeg so boes’ un grugelig uut. Hey gluupte mit syn groten ogen na uns nest rinner.
Daar hebben wy uns so verveyrd.“
„So“, segt de old, „wo is hey den af-bleven?“
„Ja“, segt sey, „hey is daar rümmer gaan.“
„Toyv“, segt de old, „den wil ik na. Weest jy man stil, kinder! Den wil ik wol krygen.“ Daar mit vlügt hey em na.
As hey üm de ek kümt, daar is dat de loew’; de gayt daar hen lang.
De nettel-koenig is oever nich bang. Hey gayt sitten up den loew’ syn rüg un vangt dat schimpen an. „Wat hest du by myn huus tou doun“, segt hey, „un myn lütten kinder so tou verveyren?“
De loew’ scheert sik daar gaar nich an un gayt syn weg.
Dun wardt hey as verdul schimpen, de lüt kroetsak. „Du hest daar gaar niks verlouren,
wil ’k dy man seggen! Un kümst du wedder“, segt hey, „den sast oever maal seyn!
Ik mag ’t man nich doun“, segt hey, un daar mit boert hey syn eyn beyn in d’n
en, „süss peer ik dy vourts den rüg in!“
Daar up vlügt hey wedder trüüg na syn nest. „So, kinder“, segt hey, „Den hev ik dat af-wend. De kümt nich wedder.“
Frontpage
Translation and Narration: 
De nettel-koenig het syn nest in ’t wagen-schuur hat. Nu sünd de olden al bayd’
maal uut-vlagen west – sey hebben voer er jungen wat tou leven halen wuld –
un hebben de lütten so raygen-weg alleyn laten.
„Toyv“, segt de old, „den wil ik na. Weest jy man stil, kinder! Den wil ik wol krygen.“ Daar mit vlügt hey em na.